Jaki jest cel i sens życia wampira? (Carel)

Administrator

Zastanawiam się, jaki cel i sens ma życie wampira?
Czy tylko karmić się żywymi?
Może to rodzaj kary-potępienia?

A może to dar?
Jakie pomysły wchodzą Wam do głowy?

Często człowiek nie potrafi sobie odpowiedzieć na to pytanie ale chciałbym poruszyć ten temat. Burza myśli jak zwykle mile widziana.

Link do tematu na starym forum :
http://www.wampiryy.fora.pl/wampiry,3/sens,381.html

początkujący znawca wampirów

Nie ma powodu, by upatrywać innego sensu i celu wampirzego żywota, niż ten który ludzie widzą w swoim życiu.
Czy istnienie jako takie nie zasługuje, by określić je mianem celu?
I czy wampir jako jednostka posiadająca wolę oraz świadomość, nie stawia sobie własnych celów?

Moderator

Haha i tym postem Jednorożcu, mozna temat zmaknac.(:
Ale samo istnienie dla kazdego może miec inne znaczenie.Dla jednego wampira samo przetrwanie bd priorytetem, ktory nadaje mu sens. Dla innego zas byc to za malo może.I sensem bd dla niego zemsta np na wrogach...
Ale to też kwestia tego o jakim wampirze mowa...bo jesli mowa o wspolczesnym, to bd sie zawsze troche roznil celami i sensem od tego mitycznego.

Gość

Nadi, myślę że cały czas mówimy o wampirze mitycznym, i w tym temacie kompletnie nie ma sensu wspominać o czymś takim, jak wampir współczesny. To chyba oczywiste.

Ludzie od zawsze szukają wyższych idei i celów, które im przyświecają. I nikomu nawet przez myśl nie przejdzie to o czym powiedziałeś Black.
Że tak naprawdę nie mamy żadnego celu, a jeśli już, to jest nim samo nasze zaistnienie w świecie. Taki cel, aby poprostu żyć...
I zgodziłbym się z Tobą Black, jeśli chodzi o człowieka... ale myślę że z wampirem jest jednak inaczej.

początkujący znawca wampirów

Na wampira jako takiego - niezależnie czy mówimy o "współczesnym" czy "mitycznym", czyha pewne niebezpieczeństwo NIE ZADANIA SOBIE TEGO PYTANIA. Jak już na poprzednim forum określiliśmy, wampir jest istotą wybitnie instynktowną. Tym samym trwa i funkcjonuje bez zastanawiania się nad sensem i bezsensem, celem oraz metodami.
Gdy zaczyna się zastanawiać, ma dwie drogi - albo przyjąć zasady honorowe by nie dopuścić do siebie wyrzutów sumienia, albo zamknąć się całkowicie na jakiekolwiek poczucie zasad, działając jak zwierzę.
Wampir który zacząłby rozliczać sam siebie - straciłby siebie. Musiałby dojść do etapu w którym zacząłby sobą gardzić.

Za przykład podam Luisa z "Wywiadu z Wampirem" - którego postać doskonale przedstawia wampira niepogodzonego z własną naturą, na którą nie ma wpływu.

Moderator

To dobry przyklad...Faktycznie dla wampira celem 'życia' może byc godzenie sie z własna natura...uszczelnianie tego co było z tym co jest.
Odnajdywanie 'radosci' w tym kim sie jest.hmm chyba ze za życia 'uwielbiał' zamartwianie sie- to po zwampirzeniu jego po2na natura sprawi, ze cel nabierze tylko na mocy ;p

człowiek

Wampir względem człowieka nie różni się aż tak bardzo emocjonalnie i uczuciowo. Jedynie emocje i uczucia są w tym wypadku czystsze i intensywniejsze...

Gość

początkujący znawca wampirów

I szukać można różnie. Jeden będzie poszukiwał w nadziei uzyskania odpowiedzi. Inny zaś, w nadziei ich porzucenia.

Gość

Odrzucenia czego Blacku ?
Widzę, że łączymy w temacie dwa różne pojęcia. A mianowicie; szukania istoty wampirycznego istnienia, i pogodzenia się z własną naturą, to znaczy obroną przed ewentualnymi wyrzutami sumienia... jak przytoczyłeś przykład Luisa.

Czy w takim razie wampir w pełni akceptujący własną naturę, czyli taki który korzysta z darów które posiada, i czerpie z nich radość pełnymi garściami, musi cokolwiek odrzucać ? Polegać tylko na własnych zwierzęcych instynktach, a co za tym idzie, blokować umysł ?

początkujący znawca wampirów

Wampir niczego nie musi. Nie musi również niczego odrzucać. Ale aby nie odrzucić, musi zrozumieć i zaakceptować. Nie tylko cechy własne, ale również cechy innych istnień. Tylko wtedy, nie odrzucając niczego, będzie w stanie funkcjonować skutecznie, której to skuteczności śmiało możemy wspomnianemu Luisowi odmówić.

Administrator

Blacku, mówisz o konieczności pogodzenia się z własnym ja i zrozumienia go w celu itrzymania niektórych cech. Przyznał bym Tobie tutaj rację aczkolwiek zastanawia mnie kim był by taki krwiopijca.

Aczkolwiek uważam, że jedna jego część jest mu niemalże narzucona. Mówię tutaj o konieczności zachowania resztek człowieczeństwa. Bo jak innaczej nocą można było by przemykać w świecie ludzi szukając ofiar?

początkujący znawca wampirów

Tu się zgodzę. Uważam, że każdy wampir zachowuje większą/mniejszą część człowieczeństwa.

Wewnątrz

Sądzę, że większą niż mniejszą.. tylko zależy od tego jak sobie to "poukłada".

Administrator

Nie sposób nie zgodzić się z Tobą, droga Eli. Lecz czy wszystko w psychice nie jest taką kwestią poukładania sobie? W końcu coś takiego jak wzorzec osobowości, swoista normalność, przynajmniej w moich oczach jest fikcją.